میتسوبیشی میراژ خودرویی کوچک و اقتصادی است که همچنین رکورددار کم‌مصرف‌ترین خودروی حال حاضر کشورمان نیز هست. این خودرو که با توجه به تعرفه‌های زیاد مالیات و قوانین پیچیده واردات کشورمان زیاد هم قیمت پایینی ندارد از مهم‌ترین رقیبان دو همتای کره‌ای خویش یعنی کیا پیکانتو . هیوندای i20 است. یکی از نقاط ضعف این خودرو ظاهر ساده و بدون جذابیت آن است که میتسوبیشی یا ارائه‌ی فیس لیفت میراژ سعی در برطرف کردن این موضوع داشته است، در ادامه باهم به بررسی فیس لیفت میراژ می‌رویم.

ازلحاظ طراحی بدنه تغییرات شامل فرم جدید سپرها، جلوپنجره، چراغ‌ها و کاپوت می‌شوند. مهم‌ترین تغییرات در بخش جلوی میراژ اتفاق افتاده‌اند که نمای جلو را به‌شدت نسب به قبل بهبود بخشیده‌اند. نمای جلو فرم عضلانی‌تری به خود گرفته که مهم‌ترین عامل آن کاپوت حجیم‌تر با خطوط زیبا و تعویض جلوپنجره‌ی جدید با تزئینات کرومی با نمونه‌ی ساده و نازیبای قبلی است. سپر جلو نیز در راستای همین تغییرات حالا شامل یک خط کرومی سرتاسری است که در دو گوشه‌ی سپر مه شکن‌ها را در برگرفته‌اند، گرافیک چراغ‌ها نیز بهبودیافته و با مجهز شدن به دیلایت مدرن از پیش به نظر می‌آیند.

به دور از این تغییرات ظاهری میتسوبیشی ادعا کرده که میراژ جدید فرمان پذیری بهتر و نرمی و راحتی بیشتری دارد که این بهبودها از تغییر سیستم تعلیق و تنظیم دوباره سیستم فرمان برقی سرچشمه می‌گیرد. سیستم حرکت در سربالایی نیز در مدل جدید این خودرو به‌صورت استاندارد قرارگرفته است که به راننده کمک می‌کند تا در سربالایی‌های تند بدون حرکت به عقب شروع به حرکت کند.

همین بهینه‌سازی‌های کوچک در سیستم تعلیق موجب دفع بهتر ضربات و تکان‌هایی کمتر در بدنه شده که درنهایت پایداری و راحتی بیشتری را به دنبال خود دارد، البته عملکرد سیستم تعلیق و فنربندی در دفع موانع راه هنوز هم مانند نسخه‌ی قبلی کمی با سروصدا همراه است. عملکرد و پایداری این خودرو در سر پیچ‌های تند کمی ناامیدکننده است، البته نباید از یک هاچ بک ارزان‌قیمت شهری انتظار بالایی در این مورد داشت. عملکرد فرمان بااینکه از قبل بهتر شده و موردبازنگری قرارگرفته هنوز هم نسبت به رقبای کمی ضعیف‌تر است و شاهد کم فرمانی‌های نسبتاً زیاد هستیم.

ترمزهای که در جلو دیسکی و در عقب کاسه‌ای است، در سرعت‌های بالایی واکنش سریعی نداشته و همچنین پدال ترمز بیش‌ازحد نرم است و حس لازم را به راننده منتقل نمی‌کند.

در حالی که پیشرانه هیچ تغییری نکرده طبق اظهار میتسوبیشی جعبه‌دنده برای شتاب گیری‌ها و واکنش‌های سریعی موردبازنگری قرارگرفته است. جعبه‌دنده CVT کاملاً مطابق باهدف میراژ، یعنی مصرف سوخت کم و راحتی طراحی‌شده است  و از این لحاظ کاملاً بی هیجان بوده و همیشه سعی دارد دور موتور را در کم‌ترین حالت ممکن نگاه دارد که ممکن است در جاده و در مواقع سبقت‌گیری با مشکل عدم شتاب و سبک بودن بیش از حد دنده مواجه شوید. برای این حل این مشکل دو  حالت برای جعبه‌دنده تعریف‌شده که اولین آن B نام دارد و با انتخاب این حالت دور موتور در دورهای بالاتر نگاه داشته خواهد شد که به‌شتاب گیری‌های سریع کمک می‌کند، البته اصل کاربرد این حالت برای مواقع سرپایینی است که بتوان خودرو را راحت‌تر کنترل کرد. اگر خودرو را با حالت B برانید مطمعنا مصرف سوختی بیشتر از حالت معمولی یعنی D خواهید داشت.

در داخل کابین میراژ تغییرات زیادی انجام نشده و هنوز هم شاهد حجم زیاد از پلاستیک در گوشه‌کنار کابین هستیم، طراحی و مواد به‌کاررفته در کابین همگی گواه بر اقتصادی بودن این خودرودارند.

از لحاظ امکانات رفاهی این خودرو به سیستم پخش استریو و بلوتوث مجهز است، البته فرآیند متصل کردن تلفن همراه کمی پیچیده و نیاز به حوصله‌ی زیاد است. یک پورت USB هم برای پخش موسیقی از روی تلفن همراه و شارژ کردن آن در محفظه‌ی بالای داشبورد مخفی‌شده است که کمی از دسترس راننده خارج است. ادوات و دکمه عاری از هرگونه پیچیدگی است و البته کاملاً ساده است، حتی سیستم تهویه نیز دستی است.

صندلی‌ها در جلو از فرم مناسبی بر خوردار است اما در عقب پشتی‌ها کاملاً صاف بوده و سرنشین را در سر پیچ‌ها حمایت نمی‌کنند، البته همین سادگی و صاف بودن موجب شده تا ۳ نفر بتوانند در عقب بنشینند. حجم فضای بار در صندوق‌عقب ۲۸۰ لیتر بوده که برای یک هاچ بک مناسب ارزیابی می‌شود.

امکانات رفاهی زیادی در این خودرو دیده نمی‌شود، میراژ هنوز هم فاقد کروز کنترل و یا دوربین و سنسور های عقب است که البته نیاز زیادی هم بری این‌گونه ادوات برای میراژ کوچک و جمع‌وجور حس نمی‌شود. از لحاظ ایمنی میراژ با وجود ۶ ایربگ در وضعیت خوبی قرار داشته و توانسته ۵ ستاره ایمنی از موسسه‌ی ANCAP در سال ۲۰۱۳ کسب کند.

سخن آخر اینکه میراژ نسبت به قبل بسیار زیباتر و بهتر شده است اما هنوز هم نسبت به رقبای کره‌ای خود کمی دارای ضعف است، البته نباید از مصرف سوخت بسیار کم‌تر و قیمت پایین آن نیز چشم‌پوشی کرد.

بررسی ۱Car

کلاس خودروهای جمع و جور و اقتصادی که زمانی یادآور اتومبیل هایی زشت با عملکرد نامناسب بود، با گذشت زمان چنان پیشرفت کرد که امروزه به یکی از جذاب ترین کلاس های خودرویی تبدیل شده و افراد بسیاری را به سوی خود جلب کرده است. مصرف سوخت ۷ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر در کنار گیربکس متغیر پیوسته (CVT) و قیمت پایه بسیار کم، میتسوبیشی میراژ ۲۰۱۵ را به یک خودروی کاملا مقرون به صرفه تبدیل کرده است. تیپ پایه میراژ، تجهیزات استاندارد خوب و مناسبی را در اختیار خریداران قرار می‌دهد که از جمله آنها می‌توان به سیستم کنترل آب و هوای اتوماتیک و درگاه USB/iPod برای سیستم صوتی اشاره کرد؛ در حالیکه مواردی چون مسیریاب ماهواره ای، دوربین دید عقب و سنسورهای پارک جلو و عقب در فهرست تجهیزات سفارشی این خودرو به چشم می‌خورند. خدمات پس از فروش مناسب نیز، از دیگر ویژگی های مدل جدید میراژ می‌باشد.

اگرچه این موارد می‌توانند نظر هر خریداری را به سوی خود جلب کنند اما باید بدانید که تست رانندگی انجام گرفته، زیبای کوچک ژاپنی را از آب و رنگ انداخت و نقاط ضعف آن را آشکار ساخت. صدای خس خس موتور در هنگام شتاب گیری، سواری پر تکان، و هندلینگ نامنظم و نامناسب از جمله مواردی هستند که هنگام رانندگی با میراژ جدید توجه شما را به خود جلب و شما را مایوس می‌کنند. همچنین، طراحی داخلی نه چندان دلپذیر، صدای بیش از حد موتور در داخل کابین، و استفاده از مواد بی کیفیت که حتی برای این کلاس نیز شایسته به نظر نمی‌رسد، شما را نسبت به این هاچ بک کوچک دلسرد می‌کند. به همین دلایل، اکثر خریداران پس از تست رانندگی به سوی دیگر گزینه های موجود در این کلاس سوق پیدا می‌کنند. برای مثال، شورولت Spark با قیمت پایه پایین تر، رانندگی بهتر و طراحی داخلی زیباتری را در اختیار خریداران قرار می‌دهد. چنانچه بتوانید کمی بیشتر هزینه کنید، خودروهایی چون فورد فیستا ۲۰۱۵، هوندا Fit مدل ۲۰۱۵ و هیوندای اکسنت نیز، با فضای داخلی بیشتر، کیفیت رانندگی بهتر و شتاب سریع تر در سبد خرید شما جای می‌گیرند.

طراحی بدنه و امکانات رفاهی

میتسوبیشی میراژ ۲۰۱۵ یک هاچ بک کوچک چهار درب با ظرفیت پنج سرنشین است که در دو تیپ DE و ES به بازار عرضه می‌شود. تجهیزات استاندارد تیپ پایه DE عبارتند از: رینگ های استیل ۱۴ اینچی، بادشکن عقب، دسترسی بدون کلید، تجهیزات برقی، سیستم کنترل آب و هوای اتوماتیک، فرمان با قابلیت حرکت به سمت بالا و پایین، صندلی های عقب تاشو به نسبت ۴۰/۶۰، و سیستم صوتی مجهز به چهار بلندگو با قابلیت پخش CD و درگاه USB و صوتی کمکی.

گفتنی است، رینگ های آلومینیومی به صورت جداگانه برای DE عرضه می‌شوند. در تیپ ES، علاوه بر رینگ های آلومینیومی ۱۴ اینچی، تجهیزاتی چون دسترسی و استارت بدون کلید، مه شکن، کروز کنترل، صندلی راننده با قابلیت تنظیم ارتفاع، روکش چرمی برای فرمان (به همراه دکمه های کنترل سیستم صوتی) و دسته دنده، اتصال تلفن همراه از طریق بلوتوث، و تزئینات داخلی متالیک نیز، به صورت استاندارد در اختیار خریداران قرار می‌گیرند.

پکیج Navigation، مسیریاب ماهواره‌ای و دوربین دید عقب را به صورت سفارشی برای این خودرو عرضه می‌کند. پکیج Park Assist که برای هر دو تیپ DE و ES میتسوبیشی میراژ ۲۰۱۵ عرضه می‌شود، سنسورهای پارک عقب و جلو را به لیست تجهیزات خودرو اضافه می‌کند. تزئینات کرومی برای بدنه، نورپردازی داخلی، توری صندوق و چلگیر از دیگر تجهیزات سفارشی این هاچ بک ژاپنی به شمار می‌روند.

قدرت و عملکرد موتور

یک پیشرانه سه سیلندر ۱٫۲ لیتری با تولید قدرتی معادل ۷۴ اسب بخار و گشتاوری در حدود ۱۰۰ نیوتن متر، این خودروی دیفرانسیل جلو را به پیش می‌راند. شایان ذکر است، در هر دو تیپ شما می‌توانید از بین دو گیربکس پنج سرعته دستی یا CVT، یکی را انتخاب کنید. برآورد EPA در خصوص مصرف سوخت میراژ با گیربکس پنج سرعته دستی در سیکل ترکیبی حدود ۷٫۴ لیتر (۸ لیتر در شهر و ۶٫۵ لیتر بزرگراه) در هر ۱۰۰ کیلومتر می‌باشد؛ در صورت استفاده از گیربکس CVT، این مقادیر به ترتیب به ۶٫۸، ۷٫۴، و ۶٫۲ لیتر کاهش می‌یابند که برای یک خودروی غیر هیبریدی بسیار قابل توجه می‌باشند. با توجه به ارزیابی های انجام شده، میتسوبیشی میراژ توانست طی ۱۱٫۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند که این مقدار، حتی برای خودرویی در این کلاس نیز، کند است.

ایمنی

سیستم ترمز ضدقفل برای هر چهار چرخ (دیسکی در جلو و کاسه ای در عقب)، کیسه هوا جانبی برای صندلی جلو، پرده ای و زانویی برای راننده، کنترل کشش و پایداری، از جمله تجهیزات ایمنی هستند که به صورت استاندارد بر روی مدل ۲۰۱۵  میتسوبیشی میراژ عرضه می‌شوند. گفتنی است، سنسورهای پارک جلو و عقب در هر دو تیپ و دوربین دید عقب، فقط در تیپ ES این هاچ بک کوچک قابل سفارش می‌باشند. در تست ترمز انجام شده، میتسوبیشی میراژ ۲۰۱۵ توانست با سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت پس از طی ۳۷ متر متوقف شود که برای خودرویی در این کلاس، مقدار متوسطی محسوب می‌شود. در تست تصادف انجام شده از سوی موسسه ایمنی بزرگراه ها، میراژ توانست رتبه “خوب” را در زمینه برخورد از جلو، بغل، و مقاومت سقف کسب کند. طراحی پشت سری صندلی ها نیز، از نظر جلوگیری از شکستگی گردن هنگام برخورد از عقب، رتبه “خوب” را به خود اختصاص داد.

طراحی داخلی و تجهیزات خاص

هنگام نشستن داخل میتسوبیشی میراژ ۲۰۱۵ هرگز نباید چشم انتظار یک کابین لوکس و پر زرق و برق باشید. استفاده از پلاستیک سخت و بعضا بی کیفیت، ظاهر چشم نوازی به کابین میراژ نبخشیده است.

با این وجود، چیدمان دکمه های کنترلی بسیار خوب و مناسب بوده و همین امر، استفاده از آنها را آسان می‌سازد. اگرچه فقدان فرمان تلسکوپی ممکن است باعث ناراحتی برخی رانندگان شود، اما وجود فضای سر و پای کافی این مشکل را تا حدودی برطرف می‌کند. ساخت زیر آرنجی درب ها از پلاستیک سخت و نبود زیر آرنجی در قسمت وسط صندلی های جلو، از راحتی و آسایش راننده و سرنشینان در سفرهای طولانی می‌کاهد.

در صندلی عقب، فضای سر و شانه محدود است و همین امر، سرنشینان بزرگسال را در تنگنا قرار می‌دهد. با این وجود، صاف بودن نشیمن صندلی عقب از ناراحتی و عذاب مضاعف سرنشینان کاسته است. شایان ذکر است، فضای بار این هاچ بک کوچک در صورت باز بودن صندلی ها حدود ۰٫۵ متر مکعب می‌باشد که با تا کردن صندلی ها، این مقدار به ۱٫۳ متر مکعب افزایش می‌یابد که برای خودرویی در این کلاس، بسیار قابل توجه است.

تجربه رانندگی

به لطف دایره گردش کوچک و فرمان نرم، میتسوبیشی میراژ ۲۰۱۵ از عملکرد و قدرت مانور بسیار خوبی در ترافیک شهری برخوردار است. با این وجود، ژاپنی کوچک در بزرگراه بی قرار و ناآرام می‌شود و توجه بیشتر راننده را می‌طلبد. رانندگی با این هاچ بک در جاده های ناهموار رضایت بخش نیست و هندلینگ ایمن و مطمئنی از خود ارائه نمی‌دهد؛ در این زمینه، رقبا به راحتی میتسوبیشی را پشت سر می‌گذارند. اگرچه پیشرانه سه سیلندر از مصرف سوخت بسیار کمی برخوردار است، اما شتاب کم آن هنگام رانندگی در بزرگراه می‌تواند آزاردهنده باشد. صدای موتور بیش از عملکرد کند خودرو راننده و سرنشینان را اذیت می‌کند و حتی هنگام رانندگی با سرعت کم نیز، صدایی چون موشک از آن به گوش می‌رسد. گیربکس متغیر پیوسته نیز، به این آشوب دامن می‌زند و نارضایتی بیشتر سرنشینان را فراهم می‌آورد؛ چراکه کوچکترین فشار روی پدال گاز، سبب افزایش دور موتور و در نتیجه بیشتر شدن صدای داخل کابین می‌شود.

بررسی چرخان

در ترافیک ملالت آور و خیابان‌های شلوغ و بدون جای پارک، یک ماشین کوچک و جمع‌ و جور برای گردش در شهر می‌تواند نقش جواهر را داشته باشد. این ماشین‌ها معمولا مصرف سوخت کمی نیز دارند و با این حساب، می‌توانند حساب بانکی صاحبشان را لااقل تا پایان ماه خالی نکنند.

در بازار ایران چند خودروی هاچ‌بک در بازه ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان حضور دارند که  از جمله این ماشین‌ها می‌توان به i20، پیکانتو، سلریو، ام‌جی۳ و میراژ اشاره کرد. تولید اولین نسل میراژ از سال ۱۹۷۸ شروع شد و تا کنون چندین نسل از آن معرفی شده است و ششمین نسل آن آمده تا با موتوری ۱.۲ لیتری و کم مصرف، ادامه دهنده راه خاندانش باشد.

چهره خودرو در اولین نگاه ساده ولی جذاب به نظر می‌رسد. در بیش‌تر نقاط شاهد طراحی گرد و خطوط نرمی هستیم که چهره‌ای آرام به خودرو بخشیده‌اند. اگرچه خط تیز بالای چراغ کمی آرامش ماشین را به هم می‌زند و خودرو کمی خشن‌تر می‌شود. در نمای عقب، اسپویلر از یکنواختی و سادگی در این بخش کاسته و اسپرت بودن ماشین را تداعی می‌کند. سپر بیرون آمده در کنار چراغ‌ها، این قسمت از ماشین را کمی تپل کرده و نمای عقب یاد آور بچه‌ای بامزه با لپ‌های بزرگ است.

رینگ ۱۵ اینچی در کنار خودرو رخ نمایی می کند و خطی که از گلگیر جلو و تا انتهای درب عقب کشیده شده، به نمای کنار خودرو زیبایی بخشیده است. پنجره سرنشنیان عقب با شیبی ملایم کوچک‌تر از شیشه‌های جلوست و نمای جالبی دارند.

درکل در بخش طراحی این ماشین نمی‌تواند امتیاز کامل را از آن خود کند و برخی رقبا در این قسمت بهتر عمل کرده‌اند. هرچند انتخاب ظاهر خودرو تا حد زیادی به سلیقه افراد بستگی دارد.

سادگی در ورود کابین خودرو نیز نمایان می‌شود. البته قسمت مرکزی با رنگی متفاوت تمایز داده شده و کمی از سادگی و خشکی در داشبورد جلوگیری کرده است. البته چیزی که توی ذوق می‌زند، استفاده بسیار زیاد از پلاستیک بی‌کیفیت و خشک در قسمت‌های مختلف است که البته در این قیمت چیز چندان عجیبی نیست؛ همانطور که در رقیبان نیز همین رویه را شاهد هستیم.

اتصال تلفن از طرق بلوتوث، پورت USB، دکمه‌های کنترل سیستم صوتی از روی فرمان و ۲ ایربگ، از جمله امکاناتی هستند که در داخل کابین خودرو ارایه می‌شود. کامپیوتر سفری اطلاعات لازم از جمله میزان مصرف سوخت و یادآوری سرویس خودرو را نشان می‌دهد.

برای ماشینی همچون میراژ که برای ارزان بودن ساخته شده، هم در جلو و هم در عقب، راحتی قابل حس است. با اینکه با ماشین کوچکی روبرو هستیم، اما در قسمت عقب فضای کافی برای پا و سر وجود دارد و از این لحاظ باید از طراحان برای استفاده از تمامی فضا تشکر کرد. صندلی‌ها نرم هستند ولی به دلیل اینکه به صورت نیمکت طراحی شده‌اند، شاید در مسافت‌های طولانی کمی اذیت کننده باشد. البته سوزوکی سلریو به مراتب صندلی های نرم‌تر و راحت‌تری دارد و سرنشینان را بیش‌تر در بر می‌گیرد. همچنین فضای بیش‌تری برای پا و سر در سلریو در اختیار سرنشنیان عقب قرار داده می‌شود.

صندوق عقب فضای حمل ۲۳۵ لیتر بار را دارد که به نسبت ام‌جی۳ با ۲۸۵ لیتر فضا و سوزوکی سلریو با ۲۵۴ لیتر، فضای کمتری را در اختیار قرار می‌دهد که با خم کردن صندلی های عقب، این ایراد قابل جبران است.

موتور ۱.۲ لیتری سه سیلندر قدرت ۷۹ اسب‌بخاری را در دور موتور ۶۰۰۰rpm و گشتاور ۱۰۰ نیوتون‌متری را در دو هزار دور پایین‌تر در اختیار گیربکس CVT قرار می‌دهد. با وزن ۸۶۵ کیلوگرمی، این موتور از پس شتاب‌گیری میراژ برآمده و ماشین، چابک است. هرچند این موتور بیش‌تر به درد خیابان‌های داخل شهری می‌خورد و در بزرگراه نیاز به فشار آوردن بیش‌تری بر روی موتور است. گیربکس CVT به نسبت کمی کند عمل می‌کند و هنگام تعویض دنده، کمی لرزش به کابین منتقل می‌شود؛ گرچه در نهایت گیربکس کار خود را به خوبی انجام می‌دهد و در سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت، دور موتور را روی ۲۰۰۰ نگاه می‌دارد؛ چیزی که در ماشین‌های ارزان قیمت در گذشته شاهدش نبودیم.

این موتور را نمی‌توان بهترین در میان رقبا نامید و در هنگامی که ماشین شروع به حرکت نکرده است، مقداری صدای ناخوشایند وارد کابین می‌شود. البته در مقایسه با موتور یک لیتری سلریو،‌این موتور عملکرد بهتری دارد؛ اگرچه هیچ‌کدام به قدرتمندی موتور ۱.۵ لیتری ام‌جی۳ نیستند.

سیستم تعلیق به خوبی عمل نمی‌کند و عملکردی خشک دارد. در چاله‌ها و سرعت‌گیرها، صدای ضربات به کابین راه پیدا می‌کند و سیستم تعلیق تنها می‌تواند مقداری از این تکان‌ها را جذب کند. اما باز سوزوکی در این قسمت بهتر کار کرده و ضربات کمتری وارد کابین می‌شود.

در هنگام پارک کردن،‌ فرمان برقی میراژ علاقه‌ای به بازگشتن به نقطه مرکزی ندارد و این کمی کار را دشوار می‌کند و موتور الکتریکی فرمان نیز کمک زیادی نمی‌کند. در خیابان نیز برای اینکه میراژ را به مسیر صاف هدایت کنید، گه‌گاهی نیاز است که فرمان را تکان بدهید و هنگامی که باد نیز بوزد، این ماشین نیاز بیش‌تری به فرمان‌دهی دارد تا در مسیر مستقیم حرکت کند.

درنهایت باید بگوییم که میراژ خودرویی مناسب برای کسانی است که حوصله گشتن برای جای پارک خودرو را ندارند و می‌خواهند با خیال آسوده، درون شهر گردش کنند و یا از آن برای خرید استفاده و مبلغ زیادی را نیز بابت سوخت‌گیری نپردازند.

میراژ رقیبانی لایق و شایسته مانند سوزوکی سلریو و ام‌جی۳ را رو به ‌رویش می‌بیند؛ سلریو فرمان و سیستم تعلیق بهتری دارد و ام‌جی۳ نیز با قدرت بیش‌تر و امکاناتی به مراتب بیش‌تر می‌تواند گزینه بهتری برای کسانی که به دنبال ماشینی جمع‌ و جور و قدرتمندتر هستند، باشد. به هرحال تصمیم نهایی بر عهده خود افراد است که بر اساس نیازهای خود، بهترین گزینه را انتخاب کنند. هم اکنون میراژ قیمتی حدود ۷۰ میلیون و ام‌جی۳، ۷۵ میلیون تومان دارد و سلریو بهایی کم‌تر خواهد داشت.

بررسی پدال

برگردیم به سال ۱۹۸۹، زمانی که میراژ توربو یکی از بهترین مدل‌های خودروی معرفی شده در آن زمان شد. این خودروی کوچک و جمع و جور، در زمینه عملکرد و طراحی، قدم‌های رو به جلویی برداشته بود. امّا ۲۵ سال بعد، میتسوبیشی میراژ مدل ۲۰۱۴، کمتر نشانی از حرکت در مسیر پیشرفت دارد و تقریباً باید گفت که به عقب برگشته است. در واقع، اگر همین میراژ را به سال ۱۹۸۹ ببریم،  دیگر در بین بهترین‌ها جای نمی‌گیرد. موتور ۷۴ اسب‌بخاری میراژ جدید، چندان برای مسابقه و رقابت مناسب نیست. با شنیدن صدای موتور سه سیلندر، شاید احساس کنید که یک دستگاه برگ‌روب یا چمن‌زن در زیر کاپوت دارید. با وجود کوچک بودن، موتور ۱/۲ لیتری به تمام خودرو لرزش وارد می‌کند. باید از سیستم CVT استفاده کنید و در این حالت، هر زمانی که بخواهید شتاب بگیرید، اعتراض سیلندرها بلند می‌شود. میتسوبیشی میراژ برای رسیدن به سرعت ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت، به ۱۰/۹ ثانیه زمان نیاز دارد و مسیر یک‌چهارم مایل در مدت ۱۸/۹ ثانیه با سرعت نهایی ۱۲۰/۷ کیلومتر بر ساعت طی می‌کند که از کمپانی سازنده لنسر، بعید است.

خریداران این خودروی کوچک، بیشترین توجهشان به مصرف سوخت مناسب میراژ است؛ چیزی که در شهر ۶/۳۶ لیتر و در جاده ۵/۳۵ لیتر است. البته پس از بررسی این خودرو، چنین اعدادی را نمی‌توان تأیید کرد؛ چرا که مصرف سوخت ترکیبی برابر ۹/۰۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر از میتسوبیشی میراژ SE مشاهده شد. البته نمی‌توان تأثیر شرایط خاص رانندگی در تست انجام شده (مسابقات دوچرخه‌سواری) را فراموش کرد.

عملکرد میراژ در شرایط تحت فشار مناسب و آرام است. این خودرو، فقط ۹۳۷ کیلوگرم است و تنها ۱۵ کیلوگرم از لوتوس الیز SC سنگین‌تر است  ولی در عین حال، یک موتور ضعیف و پر سر وصدا دارد. درون کابین لرزش و صدای موتور، کاملاً احساس می‌شود. میتسوبیشی میراژ با ارتفاع یک و نیم متری‌اش، کوچکتر از هر خودروی دیگری در جاده نشان می‌دهد.

البته هدف از ساخت چنین خودرویی، یک جابجایی ساده بوده است؛ ولی دلیل نمی‌شود که یک خودرو مانند کپی‌های چینی از تویوتا یاریس ساخته شود. استفاده از ظاهر جذاب و زیبا و مطابق با اتومبیل‌های امروزی، خرج چندانی برای کمپانی نخواهد داشت؛ در نتیجه ظاهری شبیه به خودروهای دو دهه پیش برای میراژ منطقی نیست.

امّا درون کابین بهبودهایی حاصل شده است. استفاده از مواد پیانو بلک بر روی داشبورد، نمایی دلپذیر را درون کابین ایجاد کرده است. در همین حال، به زودی متوجه خواهید شد که  تکیه‌گاه‌ها همگی از جنس پلاستیک سخت هستند. صندلی‌های جلو، بزرگ و جادار هستند؛ ولی در نبود چرخ فرمان تلسکوپی موقعیت راننده، دچار تزلزل می‌شود. در مقابل، فضای صندلی‌های عقب، اندکی تَنگ است؛ حتی با وجود اینکه درهای بزرگ میراژ، ورود و خروج به داخل کابین را راحت کرده‌اند.

قیمت مدل پایه میتسوبیشی با گیربکس دستی از ۱۳ هزار ۷۹۰ دلار شروع می‌شود و تریم ES از میراژ با سیستم راهبری و کنترل هوای اتوماتیک، قیمتش ۱۶۸۹۰ دلار است. در چنین بازه قیمتی، گزینه‌هایی دیگری مانند هیوندای اکسنت، کیا ریو، مزدا ۲، تویوتا یاریس و یا حتی نیسان ورسا می‌توانند مدّنظر قرار گیرند. البته این خودروها با قیمت حدود ۱۷ هزار دلار امکاناتی مانند سیستم راهبری و کنترل هوای اتوماتیک ندارند؛ امّا می‌توانند رضایت‌مندی بیشتری را در هنگام رانندگی فراهم کنند. در این بین، خرید میتسوبیشی میراژ، با توجه به بودجه‌ای که برای خرید اتومبیل درنظر گرفته می‌شود، می‌تواند کاملاً منطقی باشد. در ادامه، ویژگی‌های مدل و نتایج این بررسی را به صورت خلاصه مرور می‌کنیم.

مشخصات:

• نوع خودرو: موتور جلو، دیفرانسیل جلو، ۵ سرنشین، ۵ در واگن.
• قیمت مدل تست: ۱۶۸۹۰ دلار(قیمت پایه: ۱۳۷۹۰ دلار)
• نوع موتور: خطی سه سیلندر DOHC با ۱۲ سوپاپ، بدنهٔ و سرسیلندر آلومینیومی، سوخت‌رسانی پورت انژکتور.
• گنجایش: ۱۱۹۳ سی‌سی.
• قدرت: ۷۴ اسب بخار در ۶۰۰۰ دور در دقیقه.
• گشتاور: ۱۰۰/۳ نیوتن‌متر در ۴۰۰۰ دور در دقیقه.
• گیربکس: سیستم تغییر سرعت پیوسته.

ابعاد:

• فاصله دو محور چرخ‌ها: ۲/۴۵ متر.
• طول ماشین: ۳/۷۸ متر.
• عرض: ۱/۶۶ متر.
• ارتفاع: ۱/۵ متر.
• وزن کلی: ۹۳۷ کیلوگرم.

تست‌های سرعت:

• صفر تا صد کیلومتر بر ساعت: ۱۲٫۸ ثانیه (گیربکس CVT) و ۱۱٫۷ ثانیه (گیربکس دستی).
• صفر تا ۱۶۰/۹ کیلومتر بر ساعت: ۲۱/۳ ثانیه.
• صفر تا ۱۹۳/۱ کیلومتر بر ساعت: ۳۲ ثانیه.
• استارت در حال حرکت بین ۸ تا ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت: ۱۱ ثانیه.
• عبور از یک‌چهارم مایل: ۱۸/۳ ثانیه با سرعت ۱۲۰/۳ کیلومتر بر ساعت.
• سرعت نهایی (با محدودیت دراگ) : ۱۶۴/۱۵ کیلومتر بر ساعت.
• مسافت ترمز از سرعت ۱۱۲/۶ کیلومتر بر ساعت: ۵۶/۰۸ متر.

مصرف سوخت:

تخمین سازمان حفاظت محیط زیست امریکا: ۶/۳۶ لیتر در شهر و ۵/۳۵ لیتر در بزرگراه در هر ۱۰۰ کیلومتر.

مصرف سوخت در تست: ۹/۰۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر.